blank'/> blank'/> +++Aldrei að hafa gaman af lífinu+++: nóvember 2007

mánudagur, nóvember 26, 2007

Sussum

Jæja ! Þá er enn einn sjótúrinn runninn sitt skeið og verð ég að segja það að það fór allt úrskeðis sem úr böndunum gat farið. Bæði var veðrið alveg znælduvitlaust og svo var ég veikur oní allt saman. Þar sem veðrið var kolvitlaust allan tímann þá svaf maður nú eitthvað minna. Síðan bilaði beitingarvélin og á köflum fiskaðist ekki rassgat. Alveg æðislegat að hamast þetta í blíðviðrinu fárveikur og ósofinn.

þriðjudagur, nóvember 20, 2007

Pez

Að vera veikur er fremur ömurlegt. En að vera veikur úti á sjó er enn verra og þá þýðir ekkert að vera aumíngi og lyggja í koju. Nei nei, þrátt fyrir höfðuverk og beinverki verður maður að láta sig hafa það og djöflast áfram á hörkunni. Ojbarasta. Var að vona að ég yrði veikur í næsta fríi. Maður verður bara að vera duglegur að laumast í lyfjakistuna um borð og bryðja smartís og pez til að sá á pestina.

miðvikudagur, nóvember 14, 2007

Enn meiri draugagangur

Jæja ! Núna er ég búinn að lesa nokkrar draugasögur svona fyrir svefninn. Ein sagan segir af hermanni sem var á ferðinni milli staða í Lýbíu rétt eftir lok fyrri heimstyrjaldar, þegar mikill stormur fer í gang. Kallinn stoppaði bílinn og fékk sér bjór( sjálfsagt ekkert ólöglegt að skvetta sig fullan undir stýri í Lýbíu) En þá sér hann mann í ómerktum herklæðnaði skálma eftir veginum en kallar í hann að koma inn sem og hann gerði. Þeir sátu lengi lengi og sötruðu bjórinn og spjölluðu þangað til að veðrið gékk niður og þeir kvöddust með handarbandi. "Hönd hermannsins var bæði köld og stíf". Svo var hermaðurinn aftur á ferðinni þarna um nokkrum dögum seinna á módorhjóli en staldraði við þar sem verið var að draga burt hræ af þýskum skriðdreka sem hafði orðið fyrir sprengjuárás í stríðinu, rétt hjá þeim stað þar sem hann hafði sopið bórinn með göngumanninum. Hann gaf sig á tal við kallana sem voru að bjástra við þetta og sagði einn þeirra að þeir hefðu geymt lík eins hermannana undir segldúk við skriðdrekann. Maðurin rak upp öskur þegar hann sá að maðurinn undir segldúknum var sá hin sami og hann drakk bjórinn með nokkrum kvöldum áður.

Svo þegar maður skoðar smáauglýsingar í FBL er ekki hjá því komist að sjá atvinnuauglýsingarnar. Þetta eru einna helst leikskólar, verslanir eða veitinvastaðir sem eru ALLTAF að auglýsa eftir fólki. Ég segi: Borgarfulltrúar, verslunar og veitingahúsaeigendur. Til að sporna við frekari mannekklu Í ykkar stafshúsum. BORGIÐI ÞÁ STARFSMÖNNUM YKKAR HÆRRI LAUN FÁVITAR !

sunnudagur, nóvember 11, 2007

Múhahahahaha

Mig langaði að lesa eitthvað og stikaði því niður í bæ og kíkti í fornbókasöluna við klapparstíg. Fann ég þar bók sem heitir: Draugar, svipir og dularfull fyrirbrigði. Hefur hún að geyma frásagnir af draugagangi og allskonar djöfulgangi af ýmsu tagi. Held ég að sá sem ekki trúir á drauga myndi nú bara láta skruddu af þessu tagi enda í arninum að lestri loknum. En ég trúi statt og stöðugt á drauga og hef semmt mér konunglega við það að lesa bókina.
Saga ein segir af Murray nokkrum, breskum sérfræðingi í egypskum fræðum sem keypti múmíuhylki æðstu prinsessu í musteri Amon-Ra sem talið er hafa verið uppi í Þebu nálægt 1600 f. kr. En hann skeytti engu að því að sá yrði bölvaður sem raskaði dánarkvíld múmíunnar. Murray gerði því ráðstafanir til að flytja múmínuna til London. Síðan fór að bera á óhöppum hjá honum. Hann missti annan handlegginn í slysi sem varð þegar hann var í veiðiferð í Nílardal. Á leiðini til London létust tveir vinir Murray af ókunnum orsökum. Tveir egypskir þjónar sem sýslað höfðu við hylkið létust einnig áður en ár var liðið. Þegar til London var komið stóð Murray og virti fyrir sér múmíuhylkið þegar líf færðist yfir andlir prinsessunnar sem mótað hafði verið á hylkið og augnatillitið það ógeðslegt að honum rann kalt vatn milli skinns og hörunds. Murray afréð að losa sig við hylkið en vinkona hans fékk talið hann á að gefa sér gripinn. Varð hann við því. Litlu seinnla lést móðir konunnar og kallinn hennar fór frá henni og sjálf veiktist hún að visnunarsýki. Hún losaði sig við gripinn til British Museum en upp frá því fór allt í bál og brand á þeim bænum. Tveir menn drápust sem mikið voru að sýsla eitthvað í sambandi við múmíuhylkið annar á safninu en hinn í rúminu heima hjá sér. British Museum afréð því að gefa safni einu í New York hylkið að gjöf. Þótti það því alveg tilvalið að ferja það með hinu nýja skemmtiferðaskipi Titanic sem átti að fara í jófrúarferðina á næstu dögum. Allir vita hvernig sú ferð endaði og lyggur því múmían í votri gröf. Það er því spurning hvort að skipsskaðinn hafi eitthvað með bölvun múmíunar að gera. Hver veit.
Mig langar að kaupa mér kúrekahatt.

föstudagur, nóvember 02, 2007

Nýjir áhafnarmeðlimir

Vanalega er áhöfn á svona venjulegu línuskipi 14 manns en núna hefur þessu verið breytt í 16. Þannig er mál með 75 % vöxtum að þessir nýju meðlimir eru kvennkyns frá Tævan og Kína, eru úr latexi þarf að blása þær upp. Yngsti og graðasti gaurinn um borð verslaði þær til að þurfa nú ekki að deyja úr greddu allan túrinn. Ég bar þær augum eitt skifti. Á þessu er munngat og svo gat á venjulega staðnum og svo eitt kakómegin. Heyrst hefur að aðrir áhafnermeðlimir hafi verið að stelast í þær en það veit ég ekkert um. Já, nei ég hef látið þær í friði. Ég er maður í sambúð og er enginn helvítis framhjáhaldari.