blank'/> blank'/> +++Aldrei að hafa gaman af lífinu+++: janúar 2003

föstudagur, janúar 31, 2003

Nú eins og lesendur hafa máski tekið eftir hafa skrif mín legið niðri um nokkurt skeið.
En nú það var allt sökum netleysis eða bilana í mínu a dé ess elli svo að ég hringdi í Íslandssíma og jós yfir þeim skömmun og hótaði þeim öllu misjöfnu ef þetta yrði ekki komið í lag, ekki seinna en í gær. Nú en lítið hefur á mína daga drifið. Bara þetta sama. Vinna eins og djöfullinn og sofa svo í 2 kl. og halda svo áfram að vinna. En ég fer í Slysavarnarskóla sjómanna þann tínumda febrúar og hlakka mikið til þess. Það er kennt manni skyndihjálp, Reykköfun, Viðbrögð slysa úti á sjó og svo er manni sparkað út úr þyrlu í mikilliri hæð og gerðar allskonar svona tilraunir með mann. En sum sé þá gefur þetta manni meira forskot á að komast á sjóinn og svo er líka bara gott að hafa þessa kunnáttu
Jahh.. Skohh.. Búinn að fá faxaðan einn kafla úr framtíðinni. Kafli úr ævisögunni minni sem verður gefin út 2074 og heitir kaflinn"Flóttinn úr útrýmingunar búðum Íraka", og er svo hljóðandi: Ég sat kvöld eitt, inní krónni með hinum föngunum í í einni hrúgu og horfði á frakka klæddan vörðinn ganga fram og aftur fyrir framan okkur með vélbyssuna í hendinni. Ég hugsaði til þess með hryllingi að fljótlega yrði ég tekinn af lífi og ef ég yrði óheppinn yrði ég pyntaður rækilega á undan. Skyndilega gerðist svo það undur að að einn samfanga minna fékk flogakast. Hné niður og froðufelldi. Vörðurinn brást illur við og öskraði einhver arabísk blótsyrði á manninn og sparkaði í hann. En fyrir tilviljun sat Zretan Tarjovic sem var Júgóslavneskur samfangi minn alveg við lappirnar á verðinum. Hann gaf mér merki með augnaráðinu um að nú skyldi tekið til hendinni og reynt að strjúka úr útrýmingarbúðunum. Hann krækti fótum sínum um fætur varðarins og kippti þeim undan honum þannig að hann féll í gólfið. Um leið tók ég heljar stökk 2 metra upp í loftið og lenti með vinstri mjöðminni, með fullum þunga á smettinu á honum. Þannig að hann lá stein rotaður. Zretan tók svo rýting sem vörðurinn var með innan klæða og skar hann á háls Zretan fór svo í búninginn af verðinum og gengum við svo tveir einir (Því að við virtumst vera þeir einu sem höfðu kjark í þetta). út en á vegi okkar varð annar vörður. Við gerðum okkur þann leikara skap þar sem að Zretan var í búning að hann þóttist vera vörðurinn sálugui að misþyrma einum fanganna. Þá kom hinn vörðurinn og ætlaði aðeins að fá að leika sér líka en þegar hann var kominn nógu nálægt okkur stökk ég á hann og hálsbraut hann. Ég fór svo í búninginn hans sem var full þröngur á mig en ég let mig hafa það. Við löbbuðum rólega út af fangasvæðinu og gengum í átt að skemmu einni sem var þarna rétt hjá. Við vorum alveg á glóðum af því að það var allt fullt af vörðum allstaðar. Í algerri lukku var þetta geimsla fyrir Herjeppa og svoleiðis dóterí en við gerðumst snöggir, skelltum okkur uppí einn herjeppann og settum í gang. Sem betur fer voru lyklarnir í jeppanum svo að þetta var ekkert mál. Við vorum sumsé komnir með jéppa og sína hvora vélbyssuna og eitthvað af skotum. Og svo vorum við auðvitað klæddir eins og Írakskir hermenn. Zretan opnaði dyrnar á skemmunni en þar skammt frá stóð vörður sem sá hann opna en grunaði okkur um eitthvað gruggugt. Um leið og Zretan var sestur uppí jeppan kom vörðurinn æðandi inn í skemmuna með látum en þá keyrði ég bara helvítið niður og ók út með látum og vörðinn hálf dauðann á húddinu. Þetta sáu allir hinir verðirnir vitanlega og vissu nú hvar var í gangi svo að upp hófst mikill eltingaleikur. Ég keyrði niður hliðið út af svæðinu en þá mættu okkur tveir verðir fretandi á okkur úr vélbyssum. En Zretan var fædd skytta og náði að freta annan dólginn á meðan ég keyrði hinn niður. En þarna vorum við sloppnir en hundeltir af þremur jeppum sem vað voru ekki að spara blýkúlurnar á okkur. En þann fyrsta losuðum við okkur með því að Zretan tók handsprengju sem hann hafði fundið og henti í átt að fremsta jeppanum. Og sjá…hann hitti í jeppann og hann sprakk með látum en við það truflaðist annar jeppinn og keyrði út af veginum. Svo náði annar jéppinn okkur og þegar hann var við hliðina á okkur stukku þrír hermenn yfir til okkar og réðust tveit á Zretan og einn á mig og reyndi að stoppa jeppann. Zretan náði fljótt að berja annan kallinn af jeppanum og slóst einslega við hinn og á meðan var ég var að bítast á við þann þriðja og reyna að keyra og að reyna að þvinga hinn jeppan af veginum og var það sönnun þess fyrir mig að ekki sé allt þó þrennt sé, vegna þess að í snarræðum náði ég að taka pinnan úr einni handsprengju og stinga oní brókina hjá helvítinu svo að hann einbeitti sér að ná sprengjunni þar úr. Þannig náði ég að sparka honum af bílnum en þegar hann var í loftinu sprakk sprengjan svo að jeppinn varð rauður að hluta og búningurinn minn líka. Jeppin kipptist líka svo hressilega til við kvellinn að hann slengdist á fullum krafti í hinn jeppan sem að þeyttist útaf á siglingunni og sprakk í tætlur. Zretan var enn að slást við síðarsa fíflið en ég stoppaði þá bara jeppan í rólegheitum og þá gengum við bara frá ræflinum í sameiningu. Við fundum svo kort sem sýndi okkur leiðir út úr Írak og tókum við á rás að fara úr landinu um einhvern afskekktan fjallveg og við fundum líka út að við vorum c.a. 150 km frá landamærum Íraks og Tyrklands og að þarna varð að hafa hraðan á. en þetta átti samt eftir að vera okkur erfið og afdrifarík ferð yfir landamærin. Þannið var að allir vegir og sko afskektustu slóðir voru vaktaðar svo að flótta menn kæmust ekki yfir en við tókum þá ákvörðun að láta slag standa. Við vorum búnir að keira jeppan í um það bil 3 klukkutíma þegar við komun að einhverjum gisti skála eða það má kalla það sæluhús. En fyrir utan voru 4 hermenn og létu þeir okkur stoppa. En við Zretan Plöffuðum þá niður á stundinni, stoppuðum svo og leituðum eftir æti og þessháttar þarna á svæðinu. Við vorum nefnilega ekkert, eða mjög lítið búnir að éta í fanga vistuninni hjá þessum djöflum og vorum orðnir heldur slappir eftir öll lætin. Jú við fundum niðursoðinn mat og fórum að háma í okkur og svo hirtum við allan klæðnað sem var þarna á svæðinu því að það eina sem var brúklegt utan á okkur voru of þröngir herbúningarog götóttir skór. En þarna höfðum við fata skipti og héldum áfram. Að þessu sinni keyrði Zretan og ég var með byssuna tilbúna ef á þeyrfti að halda. Samhvæmt öllu vorum við að nálgart landamærin og áttum bara örfáa kílómetra eftir þeðar við komum að einhverjum kofa og hliði. Svo birtist Íraskur hermaður og labbaði inn á vegin og gaf merki um það að við ættum að stoppa en ég herti bara á ferðinni og ók helvítið niður og tók hliðið í leiðinni. En þegar við komum að sjálfum landamærunum biðu okkar sprengjur og opnir byssukjaftar. Nú…þarna rigndi yfir okkur eldi og blýi en fyrir náð og miskun guðs sluppum við í gegn og þykir ótrúleg mildi að við skyldum ekki nást áður en við náðum til Tyrklands.
Jamm og þannig endar þessi kafli. Svona er þetta maður. Bara barsmíðar og læti um mína ævi ha hm.

fimmtudagur, janúar 30, 2003

Hevítis helvíti bara. Netið er eitthvað bilað hjá mér og ég get stundum og stundum ekki, farið inn á það. En svo er þetta líka þannig að maður er eitthvað á netinu eða á msn eða bara hvað sem er og þá bara frýs helvítis draslið allt.(ekki tölvan sjálf heldur netið) Nú er bara málið að hringja nirrí Íslandsíma og hóta þeim sjálfsmorðsárás og barsmíðum ef þetta fer ekki að lagast. Ég er í mjög vondu skapi núna sökum þessa og skrifa ekkert meira núna. Vertu blessaður/uð

sunnudagur, janúar 26, 2003

Áðan var ég nærri því dáinn. Málið er það að ég smellti mér á síðu nokkra er ber nafnið apotek.tk og hló ég svo hressilega sökum lestursins að ég dó næstum því. Ja.. eða ég dó alveg. En Brynjar bróðir sá hvað ég hló agalega og sá hvert stefndi. Svo loks datt ég niður dauður. Brynjar dó ekki ráðalaus heldur tók hann framlengingarsnúru, tróð henni í samband og gaf mér stuð í nokkur skipti. Ég reys upp frá dauðum og er allur að koma til.
Nú ég skoðaði bílin sem ég kem til með aað kaupa mér ig még líst bara helvíti vel á gripinn. Þetta er svona lítil gömul, rauð mazta. Svo er maður búinn að kaupa geislaspilara í dótið, maður svo að þetta verður almennilegt. Það verður munur að komast í bíl en ekki þetta helvítis strætó brölt endalaust. Jú jú það er sossum ágætt að ferðast með vagninum svona í dálítinn tíma 1-2 mánuði eða eitthvað svoleiðis. En ekki meira en árið það er alveg vonlaust. Ég þekki það.

fimmtudagur, janúar 23, 2003

Helvítis kallinn…Hann ætlaði að selja mér Monzuna fyrir 20.000 eins og ég sá hann síðast. Í toppstandi með geislaspilara. Ég fór svo til að líta á hann þar sem hann var til öryggis áður en ég myndi kaupa. Og sjá..Það var búið að taka geislaspilarann, framrúðan var brotin og ein hurðin hékk saman með böndum. Svo sögðu utanað komandi raddir að
bíllinn væri bilaður að auki. Helvítis kall auminginn ætlaði að selja mér ónýtann bíl. Hann verður hraðfrystur fyrir þetta. Eða allavega lokaður inni í kæli nakinn í 46 klukkutíma og haldið vakandi með barsmíðum. Svona fer fyrir þeim sem reyna að svindla á Spritta. Einn landasali hjer í bæ lét mig hafa vatn í flösku í staðinn fyrir landa, þegar ég var að versla við hann einu sinni. Við strákarnir tókum hann síðar og smeygðum beisli á andlitið á honum eins og á hesti, en beislið var svo fest við kaðal sem var bundinn framan í bílinn minn og létum hann draga berfættan í grófri mölinni á meðan ég bakkaði bílnum hægt og rólega. Svo potuðum við í augun á honum og smeygðum þykkri og grófri þjöl uppí rassinn á honum. Svo af því að við vorum í suði þá kefluðum við hann og hlekkjuðum svo á höndum og fótum. Þannig létum við hann lyggja úti á svölum í 10 gráða frosti í 15 mín. En áður en við slepptum honum lausum ákváðum við að svíða hann dálítið en kveiktum óvart í honum öllum. hann brann þá bara til ösku. Þetta kostaði það að ég þurfti að sópa sem að mér leiðist mjög mikið að gera. Nei ég er að fíbblast maður. Ég var ekki svona mikil skepna við sveinstaulann. Ég bankaði bara hressilega í helvítið og svo ekkert meira. Jú ég fékk svo landa í restina. Ennnnnnnnn hvað því líður, þá er ég búinn að tryggja mér annan bíl sem ég mun þá kaupa af manni sem ég þekki og treysti en ekki bara einhverjum leppalúða út í bæ.

þriðjudagur, janúar 21, 2003


Hahh þá er ég búinn að festa mér kaup á bíl. Ég kaupi hann þegar ég fæ útborgað. Púff það verður gaman að losna úr þessu endalausa strætó rápi alltaf endalaust. Þetta er líka svo afspyrnu léleg þjónusta þarna hjá strætó að sirka 1/57. væri alveg ljómandi gott. Ég þurfti t.d. að komast úr Smáranum yfir í Breiðholt og var rúman klukkutíma að brölta þetta helvíti. Svo einu sinni einn morguninn þegar ég var að fara að vinna og var morgunnfúll eins og mér er lagið, þá var ég jú, búinn að borga og sestur í sætið þegar gamall vagnstjórinn kallaði í mig að koma þegar í stað. Þetta fífl horfði á mig með heldur önugum svip og hélt því fram að ég hafði sett barnamiða í baukinn. Það fauk all verulega í mig við þetta svo ég sýndi honum farmiðana mína og sagði svo að ég ætti bara fullorðinsmiða, já,heila átta, bætti síðan við að hann gæti bara bitið í bibbann á sér. Svo settist ég í sætið mitt þegar vagninn brunaði að skiptistöðinni en þegar ég ætlaði út aftur fattaði ég að ég hafði gleimt að taka skiptimiða og fór heimtaði einn slíkan. Vagnstjórinn neitaði að láta mig hafa miða og sagði mér að hundskast úr vagninum og kvaddi ég herra fúla með því að setja endurskinsmerkið mitt og tvo smásteina sem lágu á gólfinu í baukinn hjá honum og yfirgaf svo vagninn með bölvi og ragni. Æjá mér hefur svo bara almennt leiðst að taka strætó, bíða eftir strætó eða bara sjá strætó svona allmennt. Ég er svona hérna, haa.. hmm..
Ennnnn. jæja þá er maður búinn að testa það að djamma með vinnu félögunum á Granda. Húff mikið er á manninn lagt segi ég nú bara. En ég ætla nú ekkert að lýsa því hvernig og hverjir voru mest ölvaðir. Sumir gætu farið að skammast sín fyrir drykkjuskap og óspektir ;) Annars var þetta bara fínasta veisla. Já alveg snilldar matur á boðstólnum þarna og ég úðaði í mig svína kjöti, reyktum laxi og öðrum ljúffengum kræsingum. Svo kom kóngurinn sjálfur, hann Bubbi Morthenz og söng sínar snilldir eins og ztál og hnífur og við Gróttu en síðan þegar því lauk tókum við í sönghópnum að syngja uppi á sviði með Valgeir Guðjónsson í fararbroddi. Þetta voru svona sjómanna vísur. En þegar við vorum búin að syngja úr okkur lungun tók hljómsveitin Nátthrafnarnir við að spila fyrir dansi og eittvað svoleiðis gaman, gaman.
Jamm..Svo er ég að fylgjast með HM í Handbolta. Já já þetta er gaman það leynir sér ekki. Ha, hm. Við vinnum þetta auðvitað. Það er ekki smurning. Íslendingar á toppnum og allir hinir undir. Það verður einhver að verða undir. Þetta er eins og með kynlífið. Það verður einhver að verða undir. Skylmingar og Kynlíf. Einhver verður að fá sverðið í sig. annars verður kynlífið vonlaust, já og skylmingarnar.

fimmtudagur, janúar 16, 2003

Æi andskodandandandandandans vesen með þetta blogg hjá mér. En ég náði ekki að birta allt það sem ég bloggaði í gær því að ég held að sjálfur djöfullinn hafi komist í þetta hjá mér. Það var bara ekki hægt að koma öllu draslinu inn af einhverjum ástæðum, sem mér eru ókunnar. En ástæðan fyrir því að ég telji að sjálfur Skrattinn afi staðið fyrir biluninni er sú að ég var að dizza djöfladýrkendur í mínum skrifum. En bloggið átti uððitað að vera sona:
Uss bara grimmdar frost framundan. Fuss og svei. Meiri kuldi, meira myrkur og fleiri draugar. Já passið ykkur á draugunum í svartnættinu. Þeir eru að bíða eftir tækifæri til að geta stokkið á ykkur til að narta í ykkur og plokka úr ykkur augun. Verið aldrei ein á ferð úti á kvöldin. Kona nokkur sem ég þekki hjér í borg sagði mér sögu af gömlu húsi hérna í vesturbæ R-víkur. Það er þannig að ef allir eru farnir að sofa eða enginn er heima þá er alltaf einhver kona (framliðin) sem stendur í risglugga hússins og starir á þig hvössum og miklum augum út um myrkvaðan gluggann, ef þú ferð og gáir að henni. Svo að hana sjá allir hvort að þeir eru skyggnir eða ekki. Konan sem sagði mér frá þessu fór einu sinni með bræður sína til að líta á af því að þeir sögðust ekki trúa á "drauga" en fengu brúnt í buxurnar og stigu bensínið í botn til þess að koma sér af vettvangi sem snöggvast, öskrandi og æpandi af hræðslu. Mig langar að kíkja á þetta einhvern tíman ef ég þori það, sem er óvíst. Nei, ég held að ég þori það ekki. Maður hefur alltaf verið hálf myrkfælinn síðan maður var lítill en þá var alltaf verið að hræða mann með draugum. Stóri bróðir að hræða mig til hlíðni, vinirnir flestir eldri en ég, notuðu oft á mig Lækjardrauginn, Ruslakallinn, Rauðhærðu afturgönguna eða Blóðugu hauskúpurnar. Ég hef heldur aldrei séð drauga og langar ekki til þess. Nema þessa konu.En mig langar frekar til að verða vitni að djöflamessu eða einhverju svoleiðis konfekti. Vinkona mín nokkrir og vinir hennar fóru eittsinn keirandi til að njósna um eitthvað pakk sem var með djöflamessu við Rauðhóla. Þau lögðu bílnum í hæfilega fjarlægð frá djöflakirkjunni og læddust að, en þau höfðu of hátt til þess að ekki yrði þeirra vart svo að upp hófst dáldill eltingaleikur. Þau fóru á ljóshraða inn í bílinn aftur og reykspóluðu af stað en djöflabakkið fór að elta þau á tveimur Bronco jeppum, dálítinn spöl inn í bæinn en hurfu svo aftur á braut í messuna, eða ég veit ekki betur. Þau fóru svo daginn eftir og skoðuðu staðinn en þar lágu dauðir krummar á víð og dreif um kofann og kross á kvolfi. Einu sinni þegar krakkarnir vissu af djöflamessu þarna í Rauðhólunum hringdu þau á lögguna og löggan rak þetta lið í burtu eins og kindur. Síðan hefur ekkert verið mesað þarna svo vitað sé. En þetta ævintýri þarna um kvöldið hafði þær afleiðingar í för með sér að bíll vinkonu minnar var alltaf að bila eftir þetta og líka alltaf einhver svartur köttur að sniglast utan í bílnum. Mér datt nú í hug og stakk reyndar uppá þeirri hugmynd að safna liði og berja þetta lið og stakk uppá því við nokkra harðsvíraða félaga mína. Það var vel tekið í þessa hugmynd en það varð aldrei neitt af því að framkvæma hana. En nú er nóg komið af draugum og djöfladýrkun, svo þið skuluð vera á varðbergi.
Jahh..Skohh...Svona átti þetta að vera. En ég get sossum bætt einhverju við núna en þannig er að það er svona nokkurs konar árshátíð hjá okkur á Granda eða það heitir "okkar dagur". Það verður hellings tilstand þarna maður. Það verður fyrirlestur í matsalnum hjá okkur klukkan 14:00 á staðartíma og svo verður ball hjá okkur þegar kvölda tekur, en þar spila Bubbi Morthens og Valgeir Guðjónsson. Ég er svo í söng hóp sem saman stendur af nokkrum starfsmönnum Granda. Það eru Þrír úr vinnslunni, baaderinn og nokkrir af skrifstofunni sem syngja og Valgeir verður svo með í þessu. Ég, Valgeir og Framleiðslustjórinn hann Svavar sjáum svo um gítar spilun með söngnum. Við munum spila nokkra sjómannasöngva. Og þá er ekki fleira í þættinum að þessu sinni. Veriði sæl og passið ykkur á draugunum. MÚHÚHOHAHAHAHAHAH

þriðjudagur, janúar 14, 2003

Æi já, það er eitthvað lítið að segja núna. Jú kannski að ég geri smá opinberun fyrir þá sem hafa bara lesið það sem ég skrifa en þekkja mig ekki baun. Ég heiti Ágúst Þór Ámundason en hef verið kallaður hinum ýmisu nöfnum. Algengast er að ég sé kallaður Gústi en Spritta nafnið er komið frá Þránni og Halla um verslunarmannahelgina "97.
Ég var ekki að drekka spritt eða neitt í þeim dúr. Ég var bara þess legur að hafa gert það þarna. Nú ég hef líka verið kallaður öðrum furðulegum nöfnum, bæði hér í R-vík og heima á norðurlandi. Sossum eins og Brútus, Kekur, Beini, Strákúst, Fressi, Gulli, Guðlaugur, Gústi rústi, Gústi guðsmaður, Gústi gullrass, Gústi kvennagull, Gústi pústi púströr, Gústi gamla geit, Gústi geithafur, Gústi graði, Gústi graðfoli, Gústi graðpilla, Angantýr, Gauti, Þór, Blóri, Ángúst, Óágúst, Héðinn, Brúskur, Gjösti, Justin, Gustafsberg, Klósettberg, Gústafus, Stafus, Fúsi, Gurri, Gúrtsi, Gúri, Gúiras,Tjusi, Duddi og eitthvað fleira sem ég man ekki í augnalokinu.

Mikið var það skondin sýn
að horfa niður á túnin mín.
Þar var ferlegt krumma svín
að plokka í bláu augun þín

Andskotinn er þetta. Það gengur ekkert að komast á sjóinn. Ég er búinn að tala við marga skipstjóra, menn sem þekkja skipstjóra og auglýsa eftir plássum úti um allt en ekkert skeður. Jú það hringdi einn kall en hann vildi bara vanan netamann, sem er ég ekki. Ég reyndi að nauða í honum um pláss eða a.m.k. einn skitinn, helvítis túr en það var vonlaust. Ennnnnnnnnnn þolinmæðin þrautir vinnur allar er mér sagt og gildir víst að hafa þolinmæðina í lagi í þessu tilfelli. Það getur sossum vel verið að maður fái pláss með vorinu, svo að maður sér hvað setur.

mánudagur, janúar 13, 2003

Æi ég er hálf tuskulegur eitthvað. Æi já ég ældi og spjó eins og bersekkur í morgun og er með hausverk núna. Þetta eru eins og verstu timburmenn. Ég er nú samt búinn að úða í mig verkjapillum og slíku góðgæti þannig að þetta hlítur að lagast. En hvað um það. Ég heimsótti félaga minn í kvöld og hann fór að sýna mér steinasafnið sitt. Hugsa sér þessa endemis vitleysu, safna steinum. En það víst hægt að safna öllum fjandanum, sossem frímerkjum, servíettum, vindamerkjum, íþróttamyndum og svo eru einn og einn sem safnar tittlingum og ég veit ekki hvað og hvað. Einn sem ég var með í barnaskóla var mikill hobbíisti um fugla og safnaði eggjum. Þá ætlaði ég að prufa að safna eggjum en þau brotnuðu nú vanalega eftir að ég eignaðist þau. Ég held að ég hafi náð að safna tveimur tegundum. Það voru Hænuegg og Andaregg. Æi þetta var bara einhver stundar manía. Jú ég safnaði frímerkjum þegar ég var 10 ára og átti nokkuð stórt safn og svo varð ég eldri og þá komu N.B.A. myndirnar í tískuna. Þá safnaði ég Shaq og reyndi líka að eignast sem mestar myndir af Larry Bird og Magic Johnson og það í bítti því að þessar myndir verða Dýrmætari með árunum. Ég á þetta allt í geymslunni heima hjá mér.

miðvikudagur, janúar 08, 2003

Nú nú.. ég verð víst að játa að ég er búinn að vera alveg húðlatur undanfarið og hef ekki verið að nenna þessu bloggstandi. Sorrý maður ég lofa að gera þetta aldrei aftur. Ég var að koma heim og saman nýja "rx-3.future 2.83 faxtækinu mínu sem gerir manni kleift að fá fax úr framtíðinni. Ég þurfti að beita öllum mínum samböndum og fólskubrögðum til þess að komast yfir gripinn og er bara ný búinn að tengja og gera klárt og viti menn, ég fékk strax fax frá árinu 2076 frá sonar syni mínum. Hann sendi mér smá úr afrit ævisögu minni sem verður gefin út árið 2074. Hann vildi ekki senda mér neinn kafla úr bókinni því að það gæti verið skaðlegt fyrir mann að vita of mikið um eigin framtíð. Hann sendi mér samt efnisyfirlitið þar sem kaflanir heita:

Landasalan og gróðinn mikli.
Handrukkanir og spillingar.
Ég upplýsti Geirfinnsmálið.
Hætt í rannsóknarlögregunni eftir tíu ára farsælt starf.
Bjargaði tíu manna áhöfn úr sjáfarháska eftir skotáras í 3. heimsstyrjöldinni.
komst lífs af úr skotbardaga í Alsír.
Slapp lifandi úr mannskæðasta bardaga landgönguliða á 3. heimsstyrjöldinni
Handtekinn af Írökum.
Náði að flýja við illan leik úr úrýmingabúðum Íraka.
Flóttinn úr Írak.
Strandaglópur á Tyrklandi.
Bryti á spænsku millilandaskipi.
Dæmdur ranglega í lífstíðar fangelsi í Marroco fyrir morð.
Braust út úr fangelsi eftir tveggja ára afplánun með því að stúta þremur fangavörðum.
Komst heim til Íslands með hjálp nokkura skipsfélaga.
Staðið að opnun fyrsta löglega spilavítinu á Íslandi.
Spilavítið brennur til kaldra kola.
Leigubílstjóri á Akureyri.
Sambón, bónstöðva samsteypan stofnuð.
Í góðra vina hópi á norðurlandi.
Áhyggjulaus ævikvöld í Reykjadalnum.

Ég skal svo nauða í drengnum um að láta af hendi eins og svona tvo-þrjá kafla úr bókinni.

Hehe..Ég er búinn að downloada nokkrum þáttum með Pat & Mat eða það sem þeir heita á Íslensku Klaufabárðarnir. Ég horfði á nokkra þætti og hélt að ég myndi slasast af hlátri. Miðað við gamla þættti eða þætti sem voru framleiddir 1979-1984, er þetta alveg snilldarlega vel gerð og vönduð framleiðsla. Ég meina engar tölvur og engin svona almennileg tól og tæki til að nota við þetta. Örugglega brjáluð vinna að gera þetta. Svo og hugmyndar flugið maður. Þvílík og önnur eins vitleysa og kverkaskítur af hugmyndar flugi, já já já já já já haaaa. Ennnnn hvað sem því líður er ég ekki lengur í jóla fríi og farinn að vinna aftur hjá Granda. Sussssss… ég er búinn að vera í jólafríi frá því á 18. des. og var að byrja á mánudaginn var. Það er skömm af þessari leti.
Við vorum nokkur sett á fiskvinnslunámskeið og verðum á því út þessa viku. Það er sossum fínt að sitja á þessu námskeiði uppi í fundarherbergi í stað þess að þreyja þorrann þarna niðri í vinnslunni. Það er alveg gott. Fínt að verða sér út um einhver starfs réttindi og svoleiðis. Annars held ég að maður sé nú fær um flesta vinnu svona almennt. Ég er búinn að vinna við allan andskotan. Tja tildæmis kexbakstur, pizzusendill, hellulagnir, unnið á lyftara, Kjötiðn, slátrun, tryggingasölu, vöruhúsavinnu, Garðyrkjustörf og síðast en ekki síst í fiski. Já ég á svo eftir að prufa að vinna á sjó og flutninga akstur og svo er aðal ævi atvinna mín alls óráðin. Það verður að koma í ljós. Kannski enda ég sem feitur og sveittur flutningabílsstjóri með smáan hvirfilskalla og flösu. Hver veit? Nei ég veit varla hvernig það endi þannig. Ég verð örugglega ríkur hlutabréfa kóngur eða forstjóri hjá Heimsgenum árið 2025. þá verð ég hin nýi Kári Stefánsson þess tíma. Vonandi ekki eins grámyglulegur eða geðillskulegur. Nei ég ætla að vera glaðlegur brosmildur, faðma heiminn og elska meðbræður mína. Annars segir þetta afrit úr ævisögunni minni sitt um framtíð mína. En talandi um að vera sveittur það var ég að vinna í tryggingunum með einum manni sem svitnaði eins og ég veit ekki hvað. Það var svo svita lyktin af honum að það var ekki verandi nærri honum maður. Svo fór ég einu sinni í kringluna með honum að bjóða fólki tryggingar og þá þurfti ég að standa við hliðina á honum í hans þunga lofti. Þegar maður var svo að tala við fólkið kom það svona út: Já góðan daginn "hóst" ég er hérna að bjóða trygg"hóst" tryggingar, fyrirgefðu. Þetta eru lífeyrissparnaðir hjá Sun"hóst"Sunlife en þeir bjóða"hóst"prósent..nei sorrý 12 prósent "hóst" ávöxtun (og svo fr.) Sem endaði með því að fólk hristi bara hausinn og fór. sumir héldu að þetta væri falin myndavél en einn kallinn sagði bara: Djöfulsins fíflaskapur er þetta. Og svo fór hann bara. Nú er ég hættur að ruga. Bæ.

miðvikudagur, janúar 01, 2003

Bahh…djöfull var þetta sterkt kaffi sem ég var að skella í mig. Buhh.. ég fæ fokking klígju maður. Ég er samt ný búinn að læra að fá mér rjóma út í kaffið en það er mjög gott. Þetta var bara svo mikið blek sem ég hellti uppá þarna áðan að maður endar með því að fá bullandi ræpu og ég veit ekki hvað og hvað. Ég er sossum ekki með neina sérvisku um það hvernig ég drekk kaffið. Það fer bara eftir stemminguni hverju sinni. Stundum drekk ég það svart. Stundum svart með sykri eða bara mola. Stundum með mikilli mjólk og miklum sykri. Svo er það líka bara breytilegt hvort ég fæ mér mjólk, rjóma eða undanrennu út í það. Eins og ég segi þá fer þetta bara eftir stemmingunni hverju sinni. En nú segi ég, gleðilegt ár og takk fyrir það gamla. Hehe.. skaubið var bara helvíti seigt maður. Þeir náðu Gunnari Birgis alveg snilldar vel."Svalt að búa í kópavogi". Hahh..já ég bý í Kópavogi. En, æi ég er hálf feginn að gamla árið sé að baki því að mér fannst þetta hálf leiðinlegt ár. Já ég held að ég geti bara fullyrt það að ég sjái bara ekkert eftir gamla árinu. Ég fór ekkert norður á árinu en þar búa 98% allir vinir mínir. Og svo var ég að berjast í bökkum með að borga upp mesta skuldar súpuna(það er kannski kosturinn við þetta ár) en það er allt að koma heim og saman. Ennnnnnnnn hvað sem því líður þá fer hún öll að byrja aftur þessi sama tóma vitleysa. Klára jólafríið, fara að vinna aftur eins og skepna, fara í páskafrí, vinna aftur eins og mother fucker, og fara þá í sumar frí og svo að vinna enn meira og fara í jólafrí aftur. Uzzzzzzzzz væri ekki bara best að reyna að fá lottóvinning og hætta að vinna og fara í skóla, eða þá að hafa það bara fínt heima og gera helst ekki rassgat. Það væri kannsi skárra í stað þess að liggja í leti að fara í einhvern bissness. Stofna iðnaðar fyrirtæki og dreifa verksmiðjum um landsbyggðirnar, til þess að bjarga þorpunim úti á landi sem að eru að drepast úr kvótaleysi. Ég nefni t.d smokka verksmiðju í Bíldudal, dollugerð á Eskifirði eða bara blómapotta veksmijðu á Hofsósi. Nei ég meina það er hægt að gera allan djöfulinn til að bjarga landsbyggðinni ef maður á bara nóg af peningum. Ég á svo mikið af hugmyndum að ég gæti drullað. En ég á ekki eins mikið að peningum og ég á af hugmyndum og það er ókostur. Það væri kannski hægt að stofna einhver samtök til þess að bjarga landsbyggðinni. Eitthvað svopað og friður 2000. ná að hala inn heilu milljörðunum með fjárframlögum eins og Ástþór nær að gera. Láta átakið kannski heita"Landsbyggð 5000" eða eitthvað álíka sniðugt. Æi ég nenni ekki að vera að rugla svona bull. Já svona..hobb hobb.