blank'/> blank'/> +++Aldrei að hafa gaman af lífinu+++: nóvember 2003

sunnudagur, nóvember 30, 2003

Við Ximon vorum sem aldrei fyrr að rifja upp gamladaga, þegar við vorum ennþá í barnaskóla. Þá var það nú ekki neitt neitt þó að kennarinn tuktaði krakkana eitthvað til ef þeir fóru að haga sér illa. En það voru siðir sem lýðast því miður ekki dagin í dag. Er því ábyggilega erfiðara að fá börnin til að gegna í tímum en tíðkast hefur í gegnum tíðina. Eitt skiptip var okkur mjög minnisstætt þegar að einn ónefndur kennari brjálaðist þegar einn skólafélaginn var að ólátast og gekk að honum, hristi hann og kallaði "MANNANDSKOTI" á hann og sagði honum svo að hundskast í sætið sitt. Síðan settist kennarinn rólega niður við borðið sitt og sagði,"Get ég hjálpað einhverjum fleirum." HAHAHAHA þetta er fyndið þó svo að maður hafi orðið svolítið smeykur við hennarann þegar hann var í þessu stuði.HAHAHAHAHA

Svo var það nú einn ágætur kennarinn sem tók í einu bræðiskastinu svona stóra reglustriku til að nota á töfluni og öskraði "hafiði þögn" og lamdi reglustrikunni í borðið svi að hún brotnaði í þrjá parta. Einn parturinn skaust í einn nemandann og þá tók hann bara eitt brotið og setti það í eina skúffuna á borðinu og gekk svo út. Það er ennþá skarð á borðbrúninni eftir þessa athöfn. Þessi kennari var einu sinni að hjálpa mér að læra og hnerraði á borðið svo að það kom stór horslumma á bókina mína. Svo var það einn annar kennarinn sem átti það til að hárreyta krakkana ef þeir fóru full mikinn.
Jæja ætli ég fari nú ekki og fái mér kaffisopa og sæmund og klóri mér jafnvel dálítið í pungnum. Svo ætla ég að fara og horfa á einhverja mynd. Bezz. :)

föstudagur, nóvember 28, 2003

Og þá er komin helgi og ég ekki búinn að ákveða hvurnig þeim tíma skuli varið. Mögulega verður farið í djöflamessu eða reynt að sjúga blóð úr fólki. Alveg örugglega annað hvort. Ég nenni ekki að fara í Kolaportið. Ég er orðinn leiður á því að spranga þar um og sjá alltaf sama pakkið vera að pranga einhverju drasli inná fólk. Alveg merkilegt hvað fólk nennir að tussast þarna inni. Jújú ef mig langar í fá mér hákarl eða Harðfisk, fer ég og fæ mér smökkun. Annars kaupi ég aldrei neinn mat þarna. Það er vegna þess að þetta er mest allt framleitt í heimahúsum og þar með engin gæðaskoðun eða neitt þessháttar. Svoleiðis að það gæti hvaða jólasveinn sem er verið ný búinn að runkasér og farið svo að vinna við þetta án þess að þvo sér um hendurnar og hnerrað síðan hressilega yfir allt saman. Skrifa meira seinna.

laugardagur, nóvember 22, 2003

Jæja ég afrekaði það að horfa á gömlu útgáfuna Texas chainsaw massacer. Ég skal segja ykkur það að meiri brútal mynd hefi ég ekki á ævinni litið, nema þegar ég var í stuttmyndagerðinni Splatt film á Laugum en þar í hlut áttu einnig Ximon og Trausti auk fleiri bastarða sem höfðu gaman af stutt mynda gerð.
Í einni myndinni notuðum við eyðibýli. Gamalt steinhús sem málningin var flögnuð af og rúðurnar voru brotnar svo að gamlar gardínurnar flögsuðu draugalega úr þeim. Þar lékum við stráka sem fóru að skoða eyðibýlið en inni í eyðibýlinu var skrímsli eða einhver bastarður í Kraftgalla og með grímu fór að kála þeim einum og einum í rólegheitunum. Til frekari raunveruleika notuðum við kindablóð og kindainnifli sem einn okkar hafði nappað úr heimaslátrun deginum áður.
En nú ætla ég að fara að fá mér í vörina og glápa á vídeó með Kjéllingunni. Bezzzz

fimmtudagur, nóvember 20, 2003

Ég var með pælingar í sambandi um hið illa og hið góða eðli í okkur mannskepnuni. Jújú rétt er það sem Þórbergur Þórðarson skáld sagði við litla afabarnið sitt,"Allir hafa eitthvað vont og gott í sálinni sinni. Flestir hafa mikið gott og lítið vont og nokkrir hafa mikið vont og lítið gott í sálinni." Þessi barnalega en sára einfalda útskýring er alveg hárrétt hjá Þórbergi. Flest börn hafa e.t.v. prufað að gera sér að leik að afhausa bangsann, kveikja í dúkkuni sinni, sinn kremja flugur, stíga á ánamaðka, slíta allar lappirnar af köngulóm eða pinta jafnvel köttinn sinn dálítið. Þau sjá svo að sér og fara að finna til með þessum tilfinningaverum og laga dúkkuna og bangsan. Meira að segja ég þekki það úr eigin bernsku að láta svona og fá svo samvisku bit yfir þessu öllu saman og fara að skæla. En svo eru til börn sem prufa þetta en fá finna ekkert til með þessum skepnum og mis þyrma dýrum og kviðrista dúkkuna hennar litlusystur. Svo halda þeir áfram á unglins árunum að andskotast, leggja krakka í einelti og þ.h. Slíkir menn verða oft löggur, fangaverðir eða handrukkarar sem lemja konurnar sínar. Í verstu tilfellunum fá svona menn völd og verða einræðisherrar. Þá langar mig að nefna Anté Pavelic sem í skugga seinni heimsstyrjaldarinnar hóf uppreisn í Júgóslavíu og stofnaði á ný Króatíu. Hann var harðstjóri þar og vegna andstöðu sinnar í garð lúthersku kirkjunnar í Serbíu (sem er gamalt lýðveldi og er brot úr Júgóslavíu) hóf hann að myrða þar óbreytta borgara hægri og vinstri. Einnig gekk hann til liðs við Hitler og sendi alla gyðinga sem hann náði, beint í útrímingunarbúðir nasista. Þannig naut hann stuðnings Hitlers í valdaráninu í Króatíu. Nú en suma gyðinga tók hann að sér að drepa sjálfur, svona í greiðasemi fyrir Hitler.
Ég segi þá gyðinga ákaflega heppna sem lentu í útrýmingum Hitlers í staðin fyrir Pavelic. Pavelic var nefnilega að ég tel, haldinn þessu illa sem að sum börnin ná ekki að venja af sér, vegna þess að hann þótti afar brútal í aðferðum sínum. Þá nefni ég aðferð sem hann notaði til deiðingar á Serbum en það var svipað og með kjúklingaslátrun. Öllum var raðað upp og festir í sérstaka bása hlið við hlið og hausinn skorðaður rétt til. Svo var settur í gang hnífur sem skar alla á háls einn í einu alla röðina þannig að menn heyrðu þegar hnífurinn nálgaðist smátt og smátt. Þessa tiltæku hnífategund kallaði Pavelic Srbosek eða á beinni þýðingu Serbaskeri. Svo til að flýta fjöldamorðum á litlum börnum, henti hann þeim lifandi inn í brennsluofna.
Það asnalega við þetta að þegar seinna stríðinu lauk, náði Pavelic að flýja til Spánar, undir verndar væng Franco. Þar eyddi hann þar ævinni sem kaþólskur prestur.

miðvikudagur, nóvember 12, 2003

Bahh...martraðar minning Ég er nú búinn að vera að grúska eitthvað í arsívinu hérna og rakst á næst elsta pistilinn minn en þar sagði ég frá því þegar gamli kallin reyndi við mig í gufubaðinu í Kópavogslaug. Sjá nánar um það hér. Pistill skrifaður þann 12. nóvember 2002 skoða
Svo er hérna einn brandari.
Tveir fyrrverandi fangar, Siggi og Daði voru á labbi á Laugarvegi þegar einhver stelpa labbaði framhjá og þá sagði Daði: Úúú ég fíla svona 16 ára smápíkur.
Siggi: thahh...Þessi var nú ekki eldri en 13 ára. Það mætti nú halda að þér sýndist kvenfólk alltaf vera eldra en það er í raun og veru.
Daði: Já það er einmitt ásæðan fyrir því að ég fór í fangelsi.
HAHAHAHAHAHAHAH

þriðjudagur, nóvember 11, 2003

Jæja, þá á ég 1ns árs blogg ammli. Aldei hebbði mér grunað að ég entist svo lengi í þessum geira, en þar sem púkarnir í höbbðinu á mér eru alltaf að hrærast og grassera með nýjar og nýjar hugmyndir og vitleysu, hef ég ætíð alltaf skrifað meira. Svona automatískt. Jú eitthvað voru vinir og kunningjar að reyna og heppnaðist í flestum tilfellum vel. Svo kom í mig óþrjótandi löngun til að láta ljós mitt skína. Hefur það vonandi ekki neinum að fjörtjóni.
Þegar ég var að skrifa fyrst minnir mig samkvæmt öllu að ég hafi verið ákaflega spenntenntenntennntur og var því eitthvað í essinu mínu (eða káinu kannski líka). Ég hef svo sannarlega verið í essinu mínu síðan með því að létta af mér eigin geðveiki og andsetningu. Ég vona að þetta megi halda áfram. Annars er ég Glötuð og týnd sál, já týndur og tröllum gefinn. Síg hæl.

sunnudagur, nóvember 09, 2003

Helvíti er gott að fá sér svona kaffi og sæmund á svona góðu kvöldi, þegar tunglið er fullt. Annars finnst mér þetta góður tími þegar myrkrið er sem lengst. Best er þó að vera til, alveg í því kolvartasta skammdeginu. Ahhh ég fíla myrkrið. Verst að maður skuli ekki vinna á nóttunni eins og áður. Djöfull var það gott.
Ég og Halli vorum að spjalla um það hvort að ég væri ekki æskilegur í að fara í sálarrannsóknarskólann. Ég vissi sossum ekkert hvaða erindi ég ætti þangað. En þá kom sú hugmynd um að reyna að útskrifast sem særingarmaður og djöflafæla og safna klaufum. Aftur á móti var mér sagt af manni sem hefur vitsmuni á æðri sviðum lífsins að ég hefði sjáandahæfileika en þyrfti bara að virkja þessa hæfileika. Það yrði mikil vinna að opna sig fyrir því en það myndi hafast ef maður hefði sig allan við.
Veit ekki. Ég held ég láti það kjurt lyggja að kukla eitthvað svona. Fæ kannski áhuga á því seinna.

laugardagur, nóvember 08, 2003

Helvítis rugl. Mér varð á að fara á irkið sem ég geri mjögsjaldan og fór að eitthvað að rugla. Ég held að all flestir sem fara á irkið séu geðsjúklingar. Allavega fóru menn eitthvað að tala um drykki og endaði með því að sumir fóru að mæla með frostlegi, rúðupissi og glóandihrauni til drykkjar. Jafnvel að éta malbik, svo að ég stakk upp á malbiki með osti og reyktum laxi. Það væri kannski mögulegt að reyna að gæða sér á götuhellu með múrspartli og gluggakítti.
Jæja þá er best að fara að gefa kettinum að éta því að hann er að mjálma á mig. Ég ætla nú samt ekki að fóðra hann á malbiki eða spreutu vökva. Svo þarf að fara og láta gelda greyið bráðum. Verst hvað það kostar helling. Bólusetning og gelding kostar um 8000 krónur. Gefin er 25% afsláttur ef um kvellgeldingu er að ræða.
Svo var Brynjar bróðir að segja mér frá því að það var einhverstaðar verið að slátra nauti og sá sem slátraði því vildi einhverra hluta vegna ekki skjóta það, heldur hjó að því hausinn og hausinn lenti bara þarna á jörðinni á meðan nautið hljóp hauslaust af stað og hljóp að mér skilst alveg steindautt dálítið langa vegalengd. Þannig er þetta í pottinn búið. Svo vil ég láta vita að
Íris máfkonamín er nú innan blogggeirans og fer þar mikinn. Skrif sem hægt er að lesa með kátínu.

þriðjudagur, nóvember 04, 2003

Núnú, og þá er að koma sér í gírinn fyrir skrif. Þá fara jólin senn að koma og jólasveinninn fer þá brátt að koma til byggða til þess að senrta börnin meðan þau sofa. Helvítis pervertar. Einu sinni var ég settur í það verk að leika jólasvein á skólaballi og þar var umsviflaust togað í skeggið á mér. Síðan þegar ég fór, var ég bara eltur út og þurfti að hlaupa langar leiðir til þess að losna við helvítis krakkana.
Verst að maður skuli ekki búa heima í sveit lengur. Þá væri ég sennilega ekki að skrifa. Þá væri ég örugglega á Velsléða eða renna mér á snjóþotu. (Úps...! Er ekki annars kominn snjór fyrir norðan). Reyniði svo að kommentast hérna, andskotinn er þetta.

sunnudagur, nóvember 02, 2003

Lífið er grátt og miskunnarlaust, hart og kaldhæðið og ég hef komist að því að heimurinn er viðurstyggð og fólkið sem í honum býr líka. Öll tilvera þín er vonlaus og vill hafa þig að fífli. Þú stritar fyrir öllu sem þú þarft, heldur uppi ástum og brostnum væntingum og reynir að hafa tilveru þína góða. Þú klúðrar því og fríkar út og endar sem illaliktandi geðsjúklingur eða róni á hlemmi. Öllum er sama. Flestir sem þú hittir á lífsleiðinni er sama. Vinnufélagarnir, skátafélagarnir eða vinir þínir í hestamanna félaginu eða lionsfélagarnir. Allt frægafólkið sem þú dáðir og dýrkaðir. Konan sem þú skildir við. Börnin þín líka. Þau fá hvort eð er nýjan fósturbabba. Vindurinn sem nístir á þér er sama og laufið sem berst með haustrokinu líka. Stjörnurnar sem vaka yfir öllum á nóttunni er alveg sama.
Þú ert eins og kind sem er föst í skurði. Öllum hinum kindunum er sama. Þær halda bara áfram að bíta gras eins og ekkert hafi í skorist.
Þú ert kind í skurði.
Lífið er tussa