Og þá eru komnir páskar

Ég græjaði páskaegg í krakkana og svo fengu þeir líka egg frá ömmu sinni og afa. Ég keypti mitt persónulega í bónus, svona eitt risastórt. Ég byrjaði að troða þessu í mig en gafst fljótlega upp. Maður þolir þetta ekkert lengur. Svo fær maður heldur enga útrás fyrir ofvirknina af öllum sykrinum. Ekki nema þá aukinn hjartslátt og titring fram í fingur. Svo ef maður drekkur kaffi með því, þá drullar maður alveg óskaplega. En krakkarnir, þeir verða eins og brjálaðir skopparaboltar af þessu út um allt hús. Ég hugsa að ég spari mig fyrir svínasteikina og reyni að hafa belginn sæmilega tóman fyrir hana í kvöld. Mér verður bara illt af öllu þessu súkkulaði. Maður fann aldrei fyrir því þegar maður var krakki og reyndi meira að segja að næla sér í bita hjá systkynunum þegar maður var búinn með sitt. Þvílíkt og annað eins át á manni alltafhreint. Einu sinni þegar ég var krakki var ég í fermingu hjá frænda mínum á næsta bæ. Þar var í boði að fá sér pikknikk með steikunum en ég át bara pikknikk og kokteilsósu. Síðan át ég og át þar til að mér varð flökurt. Ég labbaði því heim í hasti og ældi öllu í klósettið en svo hljóp ég bara í veisluna aftur eins og ekkert hafði í skorist og hélt áfram að éta pikknikk í kokteilsósu og fólk bara gapti yfir átinu. Engin furða að maður klóri sér svolítið í hnakkanum þegar maður lítur um farinn veg. En já, gleðilega páska.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ég var svo að grúska í gömlum þjóðsögubókum og fann þessa: Kafloðinn maður með klær á tám og fingrum fannst rekinn á Meðallandsfjöru. Hann var jarðsettur að Skarðskirkju hinni fornu en þá brá svo við að sálmar grallarans snerust í guðlast og formælingar og blessunarorð prestsins í blótsyrði. Síðast sást Loðni maðurinn lemja kirkjuna utan með fjölum úr kistu sinni. Mjög villugjarnt þótti jafnan síðan á þessum slóðum.