Ég var hlaupandi grýttann mel í örvæntingu um að týna lífinu þegar ég rakst á stóran vita sem gaf frá sér blindandi birtu. Ég braust inn í hann í gegn um glugga og hljóp um ganga vitans sem reyndar var búinn að breytast í stórt völundarhús en þar ráfaði ég um, í þeirri von um að hitta einhvern sem að gæti vísað mér veginn. Engum mætti ég nema glötuðum sálum sem að voru þarna í sömu erinum og ég. Þarna fann ég að ég var ekki í lifanda lífi heldur var ég einnig glötuð sál þangað til að ég fann dyr. Ég opnaði og gekk þar inn í bíósal þar sem að bíómynd um fjöldamorð nasista á tjaldinu, en þá var ég kominn í myndina þar sem að ég var eitt fórnarlambið að flýja undan óðum böðlunum sem að náðu mér inni í herbúðunum. Þá fór allt í einu viðvörunakerfið í gang hjá þeim með skerandi pípi. Svo þegar þeir ætluðu að reka mig í gegn með glóandi teini vaknaði ég upp í andkófi við háfaðann í viðvörunarkerfinu sem reyndar var bara vekjaraklukkan mín. Ég stóð upp og slökkti á klukkunni og langaði mikið til þess að fara að sofa aftur en ég var búinn að segjast ætla að mæta í vinnuna svo að ég ráfaði í vinnuna af stað með ónotartilfinninguna úr draumnum í brjósti mér.
Djöfulsins helvíti er að dreyma svona vibba þetta er alveg óþolandi djöfull. En svo er maður feginn að vakna á eftir og fatta að þetta var bara draumur. Ég er svo búinn að vera í vondu skapi í dag. Ekkert út af þessum draumi. Það fara bara allir í mig í dag Bezzzz